Od wł. biancheria – pościel, dawniej ważna część posagu. Do ozdabiania bjankariji zręczne ręce mistrzyń wykonywały kilometry koronek. Wzory były starannie ukrywane przed konkurencją. Bogato haftowana bjankarija rzadko była używana. Nieużywana wystawiana była w oknach rzekomo do „wietrzenia”. Prawdziwym powodem było jednak wzbudzanie zazdrości. Odnotowano przypadki niszczenia cudzej bjankariji pod wpływem zawiści. Stara bjankarija dziś zbiera kurz w szafach, a nierzadko bywa wyrzucana. Wraz z nią odrzuciliśmy część cennego dziedzictwa przodków, zastępując je tańszym i praktyczniejszym.