Życie

„Jestem pewna, że zna więcej tekstów liturgicznych mszy łacińskich.
Jestem pewna, że przeczytał 90% książek w Bibliotece Miejskiej w Makarskiej, nawet te z działu, który pieszczotliwie nazwałam „Imię róży”, parafrazując bibliotekę z książki Umberto Eco.
Jestem pewna, że codziennie mogłabym z nim siedzieć przynajmniej dwie godziny przy kawie. To nie jest coś, co zwykle robię.
Jestem pewna, że przy tej kawie mogłabym nauczyć się co najmniej 10 nowych rzeczy. Co najmniej.
Jestem pewna, że zwiedził w myślach cały świat.
Jestem pod wrażeniem wiedzy jaką posiada ten człowiek.
Zazdroszczę mu, bo kiedyś byłam „dzieckiem książkowym”, ale zaraziła mnie (mam nadzieję, że nie na zawsze) ekranowa pandemia.
On nadal, z całych sił wdycha zapach map i papieru.”